3

Czy wiesz, Tomaszu, co będziemy świętować?

Ja wiem...

... ale chyba sam jubilat nie wie!

Jasiu! Niespodzianka! Masz urodziny! Już trzecie!

Ale ten czas zaiwania!

Piękne prezenty z pewnością umilą mi
pogodzenie się z opanowującym mnie stetryczeniem.

Klara: - Jaśku, Ty jak zwykle filozoficznie i patetycznie...
Gdy Cię czas pogania, przodem puszczaj drania!

Może tort w kształcie Citroena osłodzi Ci
te smętne rozważania na temat przekraczania smugi cienia?

Całkiem możliwe!

Tort zasłodził nas tak bardzo,
że po zjedzeniu go musieliśmy natychmiast udać się na spacer...

... żeby przygotować miejsce w brzuchu na dalsze smakołyki!

A Janek, jak to Janek, udał się w ustronne miejsce...

... gdzie przy lampce szampana (Pikolo oczywiście)...

... w towarzystwie nowiutkiej Toyoty i kilku kamieni rozważa słowa Heraklita,
że przemijanie jest najważniejszą cechą bytu.

Mamusiu, czy ja też będę musiała sobie tak komplikować życie i wiecznie rozkminiać
jak dorosnę i będę już miała trzy lata?

Melduję posłusznie, że Tobie Klarciu to raczej nie grozi.
Już prędzej Cię zobaczymy na dyskotece albo w wesołym miasteczku.

Ciekawe jaki będzie Tomasz, gdy osiągnie sędziwy wiek trzech pełnych lat.

Myślę, że, jeśli tendencje się utrzymają,
Tomasz będzie chodził spać zaraz po dobranocce...

... będzie odkładał na półkę zabawki gdy tylko skończy się nimi bawić...
Będzie mówił dzień dobry wszystkim przechodniom i przepuszczał w drzwiach kobiety.

Każdy jest inny, każdy jest wspaniały w niepowtarzalny sposób
i to jest piękne!

Jasiowi przesyłamy tysiąc buziaków...

... i wyczekujemy z niecierpliwością chwili...

... gdy Tomek będzie tak duży jak Janek...

... albo chociaż jak Klara.

Niestety (lub stety) Janek cały czas będzie uciekał maluchom...

... ale niezrażone bobasy śpią i rosną...

... poznają świat...

... uczą się od starszych i mądrzejszych (sesese)...

i niedługo będą takie duże...

... jak nasz kochany trzylatek Janek!